غزل

غزل،قالب شعری است که توسط ایرانیان به وجود آمد؛ این قالب همچون قالب قصیده است یعنی قالب شعری است که علاوه بر هم‌وزن بودن همه مصراع‏های آن، اولین مصراع فرد آن و همه مصراع‌های زوج آن، دارای قافیه هستند. تعداد بیت‏های قالب «غزل» 5 تا 18- 19 بیت است، ولیکن بهترین غزل‏ها، دارای 5 بیت تا 12 بیت بوده‏اند. غزلیات بجا مانده از شعرای مشهور که دارای سه یا چهار بیت می‏باشند را «غزل‏های ناتمام» می‏گویند و اگر کمتر از این مقدار شود دیگر غزل نیست.

قالب غزل بیشتر برای بیان احوال درونی گوینده و راز و نیاز عاشقانه یا افکار عارفانه و فلسفی و اجتماعی به کار می‏رود. دوره شکوفایی غزل در ادبیات فارسی، قرنهای هفتم و هشتم هجری است. مولوی، سعدی، حافظ و صائب از مشهورترین غزل‏سَرایان زبان فارسی هستند.

شكل قالب غزل بر اساس چينش قافيه چنين است:

تا پايان شعر.

یک غزل: